Wandelreis Andalusië Dag 4 de berg op naar El Santo
Je komt de berg op door de eerste stap te zetten. Ergens als een berg tegenop zien is een bekende uitspraak, we kijken omhoog naar het stipje op de berg, en beseffen dat er naar kijken er niet voor zorgt dat we ons doel halen. Opgewekt gaan we omhoog, we lopen over de naastgelegen berg langs rotswanden en over bospaden. Er zijn stukken bij die ons aan het Romeinse pad van afgelopen maandag doen denken. We stoppen regelmatig even om de hartslag wat te laten zakken.
Tijdens een pauze op hoogte genieten we van onze broodjes en het uitzicht. We zijn er bijna. Wolken dreigen boven het dal en er zit regen in de lucht, komt het onze kant op? We vervolgen ons pad en we merken dat we oversteken naar de andere berg via een fraai glooiend pad met struiken en af en toe een boom. Dan ineens....we zijn er al! Enthousiast en trots lopen we richting het imposante beeld voor ons.
We nemen de tijd om te genieten van het bereiken van de top. Het geweldige uitzicht en de lucht die weer blauw wordt. We steken een kaars aan (en ontdekken dat het traliedeurtje gewoon open kan, we lachen om ons moeilijk doen terwijl het makkelijk kan). We maken foto's en staan ook even stil, ieder met eigen gedachten.
Vlak voordat we afdalen kruist ons een mountainbiker, die in volle vaart over de smalle paadjes en langs de afgrond scheert. We houden ons hart vast. Onderweg zien we steeds het bandenspoor dat ons geruststellend de weg wijst. We pauzeren in de grot die we op de heenweg ook zagen. Onze gesprekken krijgen diepgang en ontroeren. Het raakt me steeds weer dat lief en leed zo natuurlijk gedeeld worden met mensen elkaar een week eerder nog niet kenden. Dat is ook wat samen wandelen doet.
Na een steil hellinkje ontdekken de mooie kloof en dalen via de natuurlijke trap af. Wat is dit een prachtig stuk. Het park, aan het begin en einde van het pad, bereiken we door over een hekje te klimmen. We zijn er! Het etappedrankje is welverdient. Op weg naar de auto is het weer een stukje klimmen en we kijken nogmaals naar het stipje op de berg, we knikken omhoog en zijn heel trots op onszelf
Reactie plaatsen
Reacties